„Just Another Seagull” wprowadza sztukę Czechowa do współczesnego dialogu w CCB

„Just Another Seagull” to oparta na tej klasycznej sztuce rosyjskiego dramatopisarza sztuka, która staje się pierwszym „repertuarowym” przedstawieniem zespołu założonego przez Inês Barahonę i Miguela Fragatę, którzy wystawiają i wykonują tę sztukę, jak powiedziała prasie Inês Barahona.

W scenerii typowej dla Muzeum Historii Naturalnej, w której dominuje 13 wypchanych mew, tyle samo, ile jest postaci w sztuce rosyjskiego pisarza, Miguel Fragata wystawia tekst, który napisał wspólnie z Inês Barahoną. W nim kreśli portret swojego pokolenia, gdy 20 lat temu był studentem ostatniego roku teatru w Porto, łącząc elementy drogi, którą przebyło każde z nich, w nieustannym dialogu z oryginalnym tekstem rosyjskiego pisarza i jego 13 postaciami.

Sztuka, której początki sięgają badań i wywiadów, a które zaowocowały powstaniem równoległych obiektów artystycznych, wyprowadza Miguela Fragatę na scenę z tym samym tekstem, który klasa z 2005 r., której był członkiem, opracowała w ramach ćwiczeń końcowych w Escola Superior de Música e Artes do Espectáculo (ESMAE) w Porto.

W książce „Just Another Seagull” autor bada oczekiwania, jakie mieli studenci dwadzieścia lat temu w stosunku do przyszłości i obecnej rzeczywistości.

„Kiedy 20 lat temu ja i moi koledzy stanęliśmy twarzą w twarz z tym dziełem, to faktycznie zmieniło nasze życie” – powiedział Miguel Fragata prasie pod koniec próby, która odbyła się już bez scenografii i kostiumów.

W tym momencie – dodał – aktor doszedł do „poczucia, że ​​teatr mimo wszystko ma możliwość bezpośredniego zaangażowania się w życie”, a w szczególności w życie 20-latków.

Wykonanie „Mewy” Czechowa „w tamtym momencie – pod koniec semestru, pod koniec szkoły i w obliczu przyszłości” było „bardzo szczególne, ponieważ słyszalne były bardzo wyraźne echa” – dodała autorka i wykonawczyni.

Ponieważ przez 20 lat tekst Czechowa „stał się zawsze wielkim punktem odniesienia, a także dziełem wielkiej miłości”, tekstem, który „towarzyszył mu również jako widzowi”, Miguel Fragata postanowił do niego powrócić, zwłaszcza że „naprawdę podjął taką decyzję w tym roku” – podkreślił.

Sztuka, która zostanie wystawiona na scenie Małej Audytorium CCB, powstała dopiero wtedy, gdy zaczęto zastanawiać się, „pod jakim kątem” przedstawić tekst Czechowa.

„Nagle stało się o wiele bardziej pilne i ważne, aby powrócić do tego [początkowego] momentu, do osobistej relacji z tekstem i pomyśleć o zanurzeniu się w klasyczną »Mewę« teraz, w niedalekiej przyszłości” – powiedział.

„Skok” rozpoczął się właśnie dlatego, że wykorzystali fakt, iż „minęło 20 lat”, odkąd Miguel Fragata i jego koledzy ukończyli studia w 2005 roku. A także dlatego, że znaleźli sens w tej relacji z teraźniejszością, argumentował.

Myśląc o tym, że to pokolenie „jest zwierciadłem historii świata i najnowszej historii świata”, a także że jest jednym z „najbardziej dotkniętych wielkimi i jałowymi zmianami”, jakie miały miejsce, w tym kryzysami, wojnami, a nawet rozczłonkowaniem krajów, odkryli, że „w bardzo szczególny sposób” wiedzą, „jakie były marzenia tego pokolenia w odniesieniu do jego przyszłości”.

Praca, którą można zobaczyć w CCB, jest również efektem „podróży spotkań i wywiadów” z 13 finalistami kursu, co pozwala na poznanie ścieżki każdego z nich, co dla Miguela Fragaty „jest bardzo ważne”.

„Z jednej strony, w tym, jak – czasami mniej lub bardziej ironicznie, a nawet zupełnie niespodziewanie – losy wyobrażone przez każdego człowieka przecinają się z tym, co faktycznie wydarzyło się w ciągu tych 20 lat”. Z drugiej strony, „obserwując tę ​​grupę ludzi i to, co robią zawodowo i prywatnie, jak potoczyło się ich życie. To swego rodzaju próbka różnorodności dzisiejszego gatunku ludzkiego” – argumentował.

Obecnie finaliści kursu ESMAE prowadzą działalność zawodową w różnych sektorach, od turystyki po sektor nieruchomości, a są też tacy, którzy „ciągle zmieniają ścieżki kariery” – powiedział Miguel Fragata.

Z tej grupy tylko Fragata i dwie inne osoby są profesjonalistami w dziedzinie teatru.

„Właśnie w tym spotkaniu i niezgodzie między marzeniami sprzed dwudziestu lat a rzeczywistością, te dwadzieścia lat faktycznie się rozegrało, a sztuka jest rozgrywana”, i nie ma w tym „autentycznie melancholijnego wymiaru”.

Fragata przyznaje, że zdarzały się przypadki, w których istniały wielkie oczekiwania i pewność, że ich zawodowa przyszłość będzie związana z teatrem. Ale istnieje też „pewne samozadowolenie”, że tak się nie stało – samozadowolenie, „być może typowe dla 40 lat [które osiągnęli ówcześni finaliści], dotyczące tego, co było i co [od tego czasu] się wydarzyło”.

Na wystawie znajduje się również, wśród „obiektów równoległych”, wystawa „Diverse Laridae” („Różne Laridae”), która powstała w wyniku zaproszenia pięciu młodych artystów wizualnych do zagłębienia się w oryginalną twórczość Czechowa wraz z autorami sztuki i umieszczenia jej w dialogu ze współczesnym światem.

Wystawa zostanie otwarta w dniu otwarcia, 18 września, w Foyer i korytarzach na 0. i 1. piętrze Małej Audytorium. Będzie otwarta dla publiczności zawsze, gdy odbywa się jakiś spektakl, na godzinę przed jego rozpoczęciem.

Drugim obiektem jest film dokumentalny „Mewy na lądzie”, składający się z serii wywiadów filmowych z aktorami, którzy brali udział w obsadzie ostatniego przedstawienia kursu ESMAE w 2005 r., a który zostanie wyświetlony 27. dnia o godz. 17:00 w CCB.

Pod koniec 2026 roku francuska wersja spektaklu „Encore une mouette” będzie miała premierę w Théâtre du Point du Jour w Lyonie; data jej premiery nie została jeszcze ustalona – dodał.

Z tekstami Inês Barahony i Miguela Fragaty, którzy reżyserują i wykonują, „Só mais uma gaivota” zawiera fragmenty oryginalnej sztuki w tłumaczeniu Fiama Hasse Pais Brandão.

Spektakl wyposażony jest w kostiumy autorstwa José António Tenente, scenografię Fernando Ribeiro i muzykę Héldera Gonçalvesa.

Za oświetlenie i dźwięk odpowiadają odpowiednio Rui Monteiro i Nelson Gonçalves.

Spektakle odbędą się 19, 25 i 26 o godz. 20:00, 20 i 27 o godz. 19:00 oraz 21 i 28 o godz. 17:00.

Sesje w dniach 19, 21, 25 i 27 będą tłumaczone na portugalski język migowy.

Przeczytaj także: Sztuka Yasminy Rezy „Arte” pozostanie w Teatrze Maria Matos przez kolejne trzy tygodnie